Ağustos da öyle böyle bitti yaaaa :/

Ağustos ayı nasıl geçti anlamadım, ayın ortasına doğru oğluma tekrar tuvalet eğitimi vermeye çalışacaktım baktım hastalandı öksürüyo hiç buluşmak istemedim. Çünkü inanılmaz zor bir süreç. Haziran ortası bi kere denedim, klozete oturmaya karşı direnç göstermeyince ve gayet bilinçli oturduğu zaman tuvaletini yaptığı için sıktım dişimi sabrettim ama yok götürmediğim zamanlar hep altına yaptı hiç söylemedi bende pes ettim.

Sonracımaaa ay sonuna doğru anane ve teyze gelecek diye biraz temizlik işine girdim ama öyle dip köşe ne mümkün, üstten bi temizlik yaptım. Oğluşum hala öksürüyo onunla ilgilenmek zaten vaktimi alıyo, 2 dr baktı ciğerlere inmemiş, boğaz temiz bırak öksürsün ilaca gerek yok dediler. Dr.umuz iyi güzel ilaca karşı ama nolcak bilmem 3 hafta oldu azaldı epey ama hala balgamlı bi öksürük var. İnşallah atlatır.

Veee ananemiz teyzemiz geldi, hatta bikaç güne ankaraya dönecekler :( biz de bi şımardık sormayın, ananenin teyzenin peşine ağlamalar çok fena. Teyzeye tuvalette bile rahat vermiyoruz, kapıyı yumrukluyoruz. Okan gitgide inatçı, dediğim dedik bi cocuk olmaya başladı. Dışardan eve sokamıyorum zaten eve girsek de üst baş çıkarmak için 2 saat dil döküyorum, düdüş (gezmeye gitmek anlamında okancada bi kelime) diyip tekrar dışarı çıkmak için ağlıyo :@

Bu arada işe başlamama az kaldığı için oğluma kreş bakmaya başladık. Öncelikle ev iş güzergahında olanları tespit edip, çevremizden iyi referans olunmuş kreşleri listemize aldık. Bunların 2si Çarşı içinde olduğu için hem deprem hemde trafik sebebi ile elendi. Yeryüzü çocukları adlı anaokulu gerçekten çok düzenli temiz iyi bi yerdi fakat 2 yaş grubu hocası bu sene işe başlıyormuş bi referansinin olmaması beni düşündürdü. Oğlum 3 yaş civarı olsaydı yada daha iyi konuşup derdini anlatabiliyor olsaydı belki o kreşi değerlendirirdim. Ama bu vaziyette öğretmen ile ilgili bana geri Bildirim yapması çok zor olduğu için daha küçük yaşta olmasına dayanamayıp o kreşi de eledim. Üstelik sınıf kapasitesi 20! Genelde Max 14 olmuş bugüne kadar ama bu sene için bi garanti yok. Sınıfta bi meslek lisesi mezunu öğretmen, bide kişisel ihtiyaçlar için sınıf annesi var. Meslek lisesi mezunu olması kötü değil tâbi yanlış anlaşılmasın ama kendini geliştirmiş tecrübeli biri olduğunun bi ispatı olmadığı için üniversite mezunu öğretmeni olan diger kreşe yol göründü bize. Seçtiğimiz kreşi ve oryantasyon gününü sonraki bi yazıda anlatırım zira bu yazı çok uzadı ;)

Nerden başlasam, nasıl anlatsam?

Crazy

3 buçuk aydır evdeyim, dönem dönem oğluşum beni zorladı evet ama bu sefer ki başka oldu, Allah beterinden saklasın ama 2 yaş sendromumu geliyor nedir? Eşim geçenlerde okanın mama sandalyesini normal sandalye gibi tepsisini çıkarıp masaya yanaştırmış olduğumu görünce "hergün yenı bi icat çıkarıyorsun oğlanın başına" demesiyle döndüm bi baktım şu evde olduğum zamana. Aslında evde olmakla ilgiside yok sadece evde olmak akışı biraz daha hızlandırıyor, sonuç almayı da tabi. Çünkü çocuğa bakan 2. Hatta 3. Kişiler yok, kafası karışmayan çocuk daha olumlu sonuç veriyo. Ee baktım son zamanlara da ne gördüm :
Emzik işi bitti, evet bırakış o bırakış çok şükür yaşı çok büyük olmadığı için aklına gelip de isteme gibi bişi yapmıyo, en büyük faydasını Grip olduğunda gördüm, çünkü burnu tıkalı iken hem emip hem nefes alamadığı sıra uyuyamıyo iyice asabileşiyordu. Tabi bi diğer faydası da uykunun ortasında düşen emziği bulamayan Bebe anneyi uyandırmıyo artık, dönüyo totosunu öteki yana yatıyo aşaa :)
İştahsızlık düzelmeye başlamıştı (yeniden bozuldu hastalık dolayısı ile) kan tahlili yapıp ona göre vitamin başlayalım desek de okan kendini yırttı ama kan vermedi dr umuzda başlayalım madem, bide öyle gözlemleriz diyince balık yağı + çinko verdi. Sonradan nette araştırdım çinko eksikliği iştah tat alma problemine sebep oluyormuş. Bizde ilaçları kullandıkça Okanın yeni tatlara açık olmaya başladığını farkettik. Mesela hiç yemediği elmayı yedi. Çok da farklı bi meyvedir ya kendisi benim oğlum yemezdi işte. Tam bi elmayı yemese de bi dilim yiyo ağzından atmıyo çok şükür.
Odayı ayırdık, ben çok düşkünüm Okana, nefes sesini duymadan rahat edemem, tek yatamaz, üşür orda, odası koridorun taaaaa öte ucunda (6 adım mesafe!) gibi bahaneler ile sürekli ertelesem de bi gün geldi canıma tak etti. Tüm gece boru gibi horlayan eşim  sabah saat 7de  dolabı şangırtttt diye açarak askıları birbirine vura vura gömlek seçerek, üzerine birde ışığı açıp "hayatım şu kravatı bağlasana" diyerek o son damlayı da damlattı. Onu işe yolladım uyanan bebeyi yedirdim ve hemen işe koyulup park yatağı topladığım gibi odasına götürdüm. Odur budur kendi odasında sıpam. 1ayı geçtim sanırım. Geceleyin hala uyanıyor, odasına gidip pışpış yapıyorum ama en azından uyuduğu saatler eşimin horultusu vs onu uyandıracak diye gerilip kendi uykumu kaçırmıyorum.
Ankara'ya gittik, göz kontrolü iyi geçti çok şükür, 6 ay sonra tekrar gideceğiz. Bu ziyarette okan daha bilinçliydi. Teezee diye teyzesinin peşine koştu durdu :)
Son olarak bi buçuk hafta önce Hastalandık ve ne olduysa o zaman oldu. Ama yazı çok uzadı, onu da bebemin rahat verdiği başka bi zaman başka bi postta anlatırım ;)