Çocuğumun hastalandığına mı yanayım, huyunun değiştiğine mi?

Bi anne atasözü şöyle diyor : çocuğumun hastalandığına mı yanayım huy değiştirdiğine mi? Çok doğru gerçekten de. Oğlumla birlikte 2 haftadır hastaydık, yaklaşık bi haftadır iyiyiz ama hastalık öncesi oğlan gitti bana başka bişey Bebe verdiler sanki.

Tüm huyları değişti.
Yemek yok
Uyumak yok
Uykudan çığlık atarak uyanmak
Uyumamak için direnmek
Ağzında yemek bekletmek sonrada dışarı  atmak
Oyuncaklar ile oynamayı bıraktı paso tepemde
Hiç karıştırmadığı dolapları boşaltmak
Mama Sandalyesinin kemerlerinden kurtulmak Tiftik koparma ve yerden toplama, hatta ağzına atma
Odaya girip kapı kapatmak
Sandalyeye tırmanıp masaya çıkmak
Baba evde olsa bile odadan ayrılır ayrılmaz peşimden koşuyor

Her dönem yeni huylar edindi tabi, sonuçta çocuk bu robot değil. Ama hiç böyle aniden toplu değişim yaşamamıştık bu yüzden ağır geldi galiba bana :(

Havaların ısınmasını bekliyorum, benim oğlan gezme meraklısı belki enerjisini boşaltır rahatlar diye bol bol gezmeyi planlıyorum.

Tabi hepsini geçtim bi uyku bi de yemek esas Problem. Gece uyanıp çığlık atarak Ağlaması beni cik yıprattı, uykusuz iken ne ben mutlu oluyorum ne de onu mutlu edebiliyorum doğal olarak. Çok şükür bu gece ağlamalarımız oldukça azaldı. Bu konuda canın arkadaşım kereminim.blogspot.com tavsiyesi ile kıtmir duasını okuyorum oğluma, Allah'ıma şükür iyi geldi, aytenim den Allah razı olsun hızır gibi yetişti :)

Şimdi yemek olayı için çözüm arıyorum ama bu işin tek yolu aman aç kalmasın diye zorla ağzına yemek tepmeyi bırakmak. E bu da benim için zor olacak zira okan açken bile yemek istemez huysuzluğa vurur bende ilk öğünden pes eder yine tepme usulü yemek yedirmeye dönerdim . Ama artık o da böyle yemek yemekten sıkıldı bende böyle yedirmekten. Böyle devam edersem günü kurtarıp karnını doyuracağım ama biraz daha büyüdüğünde yemeyi sevmeyen bi cocuk olacak ve yedirmek şimdiki gibi elini tutup ağzına kaşık sokmak kadar basit olmayacak. Bu akşam itibari ile kendimi biraz tutup oğlumun açlık hissini uyandırmaya çalışacağım. Meselâ yaklaşık 20dk once akşam yemeği için masadaydık ilk lokmayı bile ağzından tüküren oğlumu sandalyeden indirdim tekrar oturmak istedi oturttum baktım sandalyede oynuyo bıraktık Mutfağı çıktık, yarım saat sonra tekrar deneyeceğiz. Eşinin yine yemeyecek ama bu sefer kararlı olmalıyım :/ Rabbim yardım eder inşallah

Nerden başlasam, nasıl anlatsam?

Crazy

3 buçuk aydır evdeyim, dönem dönem oğluşum beni zorladı evet ama bu sefer ki başka oldu, Allah beterinden saklasın ama 2 yaş sendromumu geliyor nedir? Eşim geçenlerde okanın mama sandalyesini normal sandalye gibi tepsisini çıkarıp masaya yanaştırmış olduğumu görünce "hergün yenı bi icat çıkarıyorsun oğlanın başına" demesiyle döndüm bi baktım şu evde olduğum zamana. Aslında evde olmakla ilgiside yok sadece evde olmak akışı biraz daha hızlandırıyor, sonuç almayı da tabi. Çünkü çocuğa bakan 2. Hatta 3. Kişiler yok, kafası karışmayan çocuk daha olumlu sonuç veriyo. Ee baktım son zamanlara da ne gördüm :
Emzik işi bitti, evet bırakış o bırakış çok şükür yaşı çok büyük olmadığı için aklına gelip de isteme gibi bişi yapmıyo, en büyük faydasını Grip olduğunda gördüm, çünkü burnu tıkalı iken hem emip hem nefes alamadığı sıra uyuyamıyo iyice asabileşiyordu. Tabi bi diğer faydası da uykunun ortasında düşen emziği bulamayan Bebe anneyi uyandırmıyo artık, dönüyo totosunu öteki yana yatıyo aşaa :)
İştahsızlık düzelmeye başlamıştı (yeniden bozuldu hastalık dolayısı ile) kan tahlili yapıp ona göre vitamin başlayalım desek de okan kendini yırttı ama kan vermedi dr umuzda başlayalım madem, bide öyle gözlemleriz diyince balık yağı + çinko verdi. Sonradan nette araştırdım çinko eksikliği iştah tat alma problemine sebep oluyormuş. Bizde ilaçları kullandıkça Okanın yeni tatlara açık olmaya başladığını farkettik. Mesela hiç yemediği elmayı yedi. Çok da farklı bi meyvedir ya kendisi benim oğlum yemezdi işte. Tam bi elmayı yemese de bi dilim yiyo ağzından atmıyo çok şükür.
Odayı ayırdık, ben çok düşkünüm Okana, nefes sesini duymadan rahat edemem, tek yatamaz, üşür orda, odası koridorun taaaaa öte ucunda (6 adım mesafe!) gibi bahaneler ile sürekli ertelesem de bi gün geldi canıma tak etti. Tüm gece boru gibi horlayan eşim  sabah saat 7de  dolabı şangırtttt diye açarak askıları birbirine vura vura gömlek seçerek, üzerine birde ışığı açıp "hayatım şu kravatı bağlasana" diyerek o son damlayı da damlattı. Onu işe yolladım uyanan bebeyi yedirdim ve hemen işe koyulup park yatağı topladığım gibi odasına götürdüm. Odur budur kendi odasında sıpam. 1ayı geçtim sanırım. Geceleyin hala uyanıyor, odasına gidip pışpış yapıyorum ama en azından uyuduğu saatler eşimin horultusu vs onu uyandıracak diye gerilip kendi uykumu kaçırmıyorum.
Ankara'ya gittik, göz kontrolü iyi geçti çok şükür, 6 ay sonra tekrar gideceğiz. Bu ziyarette okan daha bilinçliydi. Teezee diye teyzesinin peşine koştu durdu :)
Son olarak bi buçuk hafta önce Hastalandık ve ne olduysa o zaman oldu. Ama yazı çok uzadı, onu da bebemin rahat verdiği başka bi zaman başka bi postta anlatırım ;)

Ahhh ah kendime bi blogger cep uygulaması bulamadım :(

Ben aktif bi bilgisayar kullanıcısı diilim! Hani ii kullanırım tmm ama evde diil :( Bebe varken bilgisayar açmak büyük lüks, e elimin altında akıllı Cep telefonu varken illa cepten yazcam post. Ama gelin görün ki google kendi blogger uygulamasını bulunduğunuz ülkede kullanılamıyor diye indirtmiyo, blogaway diye bi uygulama buldum başlık ve taglerde türkçe karakter desteklemiyor :( blogger droid çok ilkel geldi gözüme ama onu da An itibariyle deniyorum! Allah aşkına varsa bilen kullanan bi yardım etsin yaaa :( Word press de mi blog açsaydım ne! Google ı kınıyorum, hatta uygulamaya flag as inappropriate diyip notlar bırakıyorum ama tabi çok da tın :/

Bir kesik emzik hikayesi...

Bi buçuk haftadır izindeyim, gelin görün ki daha ne olduğunu anlayamadan kendimi de oğlumu da bi zora soktum ki sormayın :S iznin ilk haftası uzun zamandır gerek elimin alçıda olması gerekse bi yandan çalışıp bi yandan oğluma bakan büyüklerimizin misafirliği derken ilgilenemediğim evle ilgilendim. Dedim bi derleyip toplayıp sonra güzel güzel vakit geçireyim oğlumla :)  şöyle bi elden geçirdim evi, tabi hâlâ dağınık, düzeltilmesi gereken çekmece dolap vs var ama çaktırmayın onları yavaş yavaş zamana yayarak yapacağım, şimdilik dış temizliği hallettim.

Sonraki hafta başı, Ne oldu, nasıl oldu hatırlamıyorum ne zamandan beri yapmak istediğim şey  aklıma düştü. Emzik bırakmak! Nasıl olsa evdeyim ya ilgilenirim, gece direnirse işe gitmeyeceğim için kalkar pışpışlarım derken tuttum emziğinin ucundan azcık kestim.

1. Gün öğle uykusunda verdim eline, emdi emdi bi keyif alamayınca çıkardı baktı deliğine parmağını sokmaya çalıştı. Bozulmuş dedikçe ağlandı mızmızlanıp kendi ordan oraya attı. Yatakta emziksiz kendini sakinleştiremeyince çok zorlanmasına gönlüm el vermedi aldım ayağımda sallayarak uyuttum, normal zamandan 1 buçuk saat geç daldı uykuya. Akşam aynı şekilde sallanmak istedi.

2. Gün öğle uykusunda çok ağladı çıkardım kesik emziği gösterdim baktı başını çevirip ağlamaya devam etti elini bile uzatmadı almak için. Durum öyle olunca bi daha da çıkarmayım artık dedim ve bugün 9. Gün daha da emziği görmedi. Yatakta kendi kendine vakit geçirebiliyordu emzik varken ama şimdi yanına oyuncak vs de versem uzun sürmüyor  başlıyor mıkırdanmaya. Uyku vakti gelince sallanmadan sakinleşmiyo hatta uyku arkadaşı bile işe yaramıyor :( gündüz uykusundan emzik aramaya uyanmıyo iki gündür ama gece uyanıp arıyor bulamayınca da ver yansın ağlıyor :S tekrar sallıyorum uyuyor.

Şimdilik sadece 2 sorunumuz var, biri gece ağlaması, ki ben onu pek sorun olarak bile saymıyorum çünkü emzik de olsa onu bulamayınca ağlıyordu, ben kalkıp emziği veriyordum. Yani öyle de böyle de uyandırıyor anneyi :S diğeri ise kendi kendine uyuyan Bebe tekrar sallanmaya geri döndü :( bakalım şu emzik işini tamamen unutsun uyku eğitimine tekrar başlarız artık :(

Güncelleme : bugün 15. Gün, bi gün iyi geçiyor ise bi gün meme meme diye ağlıyor, gece uykuları hala tam oturmadı, ağlayarak uyanınca sallayarak bazen ayılmadan tekrar uyutabiliyorum ama Kimi geceler bi ayılıyor üç saat uyumak bilmiyor. Gündüz uykusu nispeten daha iyi. Zaten beni biraz ümitlendiren de o. Yavaş yavaş gecelerinde düzelmesini umuyorum. Malum başladığım işi yarıda da bırakamıyorum. Bu arada her zaman ortalıkta olan "aaa ben tüm çocuklarımı emziksiz büyüttüm", "ay benimki emzik almadı hıh" cılar yer yarıldı içine girdi, "aaa niye vermiyon çocuğun emziğini" ciler türedi. Emzik bırakma konusunda destekçi bulamadım kendime, sanırsın çocuğa işkence yapıyorum :/

Güncelleme : Bugün 24. Gün oğlum çok huysuz sinirli olduğu zamanlar hariç meme demiyo :) hatta 3 gündür gündüz uykularında emziksiz uyumayı geçtim kendi kendine uyumayı başardı :D geceler hâlâ uykuya dalma açısından sıkıntılı olsa da 3 gecedir emzik arayıp uyanmıyor, arada yatak içinde tur atıyo ama tekrar uykuya dalabiliyo, o neredeyse deliksiz uyuyo ama ben malesef annelik hastalığına bi kere yakalanmış biri olarak onun nefesine bile uyanıyorum :( acaba terledi mi, üstü mü açık vs vs bi türlü derin uykuya geçemiyorum :/ neyseki halimize şükür deyip emzik konusunda daha iyimser günler geçiriyoruz anlayacağınız :)